சிதைந்து போன...
உள்ளத்துஉணர்வுகளை
எல்லாம்சேர்த்து வைத்து
வேதனையின் விளிம்பில்-
நான்எழுதும் கவிதை இது ,...
பருவ வயது முதலே -இன்று
வரைதொடரும் அவலம் இது
கவலையே வாழ்வாக
கண்ணிரீ கதையாக -கொண்ட
என் உருக்குலைந்த
உள்ளத்தில் இருந்து-கிளர்ந்து எழும்பும்
உஷ்ண உணர்வு இது ..
அன்பும் - பண்பும் கொண்ட
நாயகன் வருவான் என ...!
உள்ளம் முழுக்க
எண்ணம் வளர்த்து ...
கனவுகளுடன் வாழ்ந்த
என் வாழ்வில் ....
அகம் பாவம் , ஆணாதிக்கம்...
சந்தேகம்கொண்ட ஒருவன்...
அதிரடியாய் பிரவேசிது
என் கனவுகளை கலைத்து...
உணர்வுகளை கொன்று
கேவலப்படுத்தி உள்ளத்தை
உருக்குலைத்து...!!!
ஊமையாய் அழ வைத்து
என்னை ஜடமக்கியதால்...!
நடை பிணமாய் நானும் -இன்று
நடமாடுகிறேன் ...!!!
